Robert Grzywna – major pilot Wojska Polskiego
urodził się 8 lutego 1974r. w Jeleniej Górze.
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie oraz Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, pilot pierwszej klasy, dowódca załogi. Poziom wyszkolenia na JAK-40 - dowódca załogi NIMC, a na Tu 154 M - II pilot NIMC. Ogólny nalot - 1939 godzin, w tym na Tu 154 M - 506 godzin. Odznaczony Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju w 2003 r.
12 sierpnia 2008 był nawigatorem lotu z prezydentem Lechem Kaczyńskim udającym się do Gruzji.
Na początku 2010 brał udział w akcji pomocy humanitarnej dla ofiar trzęsienia ziemi na Haiti, za co został wyróżniony wraz z pozostałymi członkami personelu przez dowódcę Sił Powietrznych RP gen. broni pil. Andrzeja Błasika.
Latanie było jego pasją, od dziecka mówił wszystkim, że zostanie pilotem i cel swój osiągnął. Dla ludzi z rodzinnego miasteczka – Chocianowa – stał się uosobieniem sukcesu.
„Pamiętam Roberta jako chłopaka. Jak żywe srebro, wszędzie go było pełno. Uzdolniony w różnych dziedzinach. Był bardzo dobrym sportowcem, nie miał potem problemów ze zdaniem egzaminu do szkoły dla pilotów w Dęblinie. Grał w piłkę nożną, ja byłem jego trenerem. Miałem nadzieję, że zostanie piłkarzem, ale przeważyła chęć latania.” – wspominał Henryk Kocik, dyrektor Szkoły Podstawowej w Chocianowie, który przed laty uczył Grzywnę wychowania fizycznego.
Wszechstronnie uzdolniony R.Grzywna ukończył też szkołę muzyczną, grał na kilku instrumentach.
Zginął w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem. W trakcie lotu pełnił funkcję drugiego pilota.
Pozostawił rodzinę - żonę Agnieszkę oraz siedmioletnią córkę Martynę.
„Wyruszacie teraz w ostatni wspólny lot i jestem przekonany, że jesteście do niego dobrze przygotowani. Będzie to lot spokojny i cichy, a zgodę na niego dał Wam Pan” - mówił płk. Raczyński, żegnając członków załogi TU-154.
Po salwach honorowych, oddanych w hołdzie załodze samolotu prezydenckiego, nad wojskowymi Powązkami, które są miejscem spoczynku całej załogi, przeleciały w szyku cztery samoloty ciągnąc za sobą cztery smugi biało-czerwonego dymu.
Pośmiertnie awansowany do stopnia podpułkownika oraz odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska Civi Honorario.
HD
Mariusz Handzlik –minister w Kancelarii Prezydenta RP
urodził się 11 czerwca 1965 w Bielsku-Białej
– polski dyplomata, w latach 2008–2010 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.
Ukończył na KUL socjologię ze specjalizacją stosunki międzynarodowe. Student profesora Jana Karskiego w Waszyngtonie. Odbył staże zawodowe w amerykańskiej Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów i Komisji Stosunków Międzynarodowych Senatu, przy ONZ oraz w Stałym Przedstawicielstwie RP przy Kwaterze Głównej NATO w Brukseli.
W latach 1994–2000 był pierwszym sekretarzem i radcą ds. polityczno-wojskowych w Ambasadzie RP w Waszyngtonie. W 2000 r. odznaczony Medalem Wybitnej Służby Publicznej, nadanym przez Sekretarza Obrony USA.
„W ogromnej mierze przyczynił się do amerykańskiej zgody na akcesję Polski do NATO. Odbywał nieskończone rozmowy na Kapitolu z amerykańskim senatorami, od których głosowania zależało przystąpienie Polski do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Nowocześnie za tym lobbował.” - wspominał jego przyjaciel Waldemar Piasecki z Nowego Jorku.
W latach 2004–2005 pełnił funkcję radcy-ministra w Stałym Przedstawicielstwie RP przy ONZ w Nowym Jorku.
Od 2006 pracował w Kancelarii Prezydenta na stanowisku dyrektora Biura Spraw Zagranicznych. 9 października 2008 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu ds. międzynarodowych. Organizował wszystkie prezydenckie podróże zagraniczne Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i wydarzenia międzynarodowe z jego udziałem.
Zginął w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem.
Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Miał troje dzieci: Julię, Iwonę i Jana.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
HD