Smoleńsk 10/04

Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Artur Francuz, Franciszek Gągor, Grażyna Gęsicka, Kazimierz Gilarski VI

data:20 marca 2014 Redaktor: husarz

Smoleńsk 10 kwietnia 2010
PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

Artur Francuz – porucznik Biura Ochrony Rządu

urodził się 10 listopada 1971 r. w Warszawie.
Od 18 lat był funkcjonariuszem Biura Ochrony Rządu. Stanowił osobistą ochronę ostatniego prezydenta na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego podczas jego pobytów w Polsce. Przez wiele lat był adiutantem i kierowcą Ryszarda Kaczorowskiego, organizował jego pobyty w Polsce i dbał o bezpieczeństwo.

Jego pasją była motoryzacja, tuż przed lotem do Smoleńska kupił skuter. Interesował się historią II wojny światowej. Lubiany przez kolegów był przez nich przekornie nazywany „Hiszpanem”.

Podczas Mszy św. żałobnej w Katedrze Polowej WP ks. Mirosław Nowosielski przypomniał, że oficer BOR związany był od lat z ostatnim prezydentem na uchodźstwieŁ ”Oddałeś życie chroniąc człowieka, który był ostatnim symbolem II Rzeczpospolitej. Wszyscy oficerowie BOR, a było ich dziewięciu, wszyscy ofiarowali swe życie na ołtarzu Ojczyzny. ” – powiedział kapłan. We mszy św. uczestniczyła żona ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie Karolina Kaczorowska.

Osierocił córkę Olę i syna Marcina.
Spoczął na cmentarzu w Komorowie pod Warszawą.

Został pośmiertnie awansowany na stopień porucznika, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Honorową Odznaką BOR.
Funkcjonariusze BOR corocznie czczą pamięć swoich kolegów, tragicznie zmarłych w katastrofie smoleńskiej, organizując motocyklowy rajd do Smoleńska. Uczestnicy rajdu mają na sobie koszulki z napisem „Motocykliści w hołdzie kolegom. Smoleńsk 2010”.

HD

Franciszek Gągor – Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

urodził się 8 września 1951 w Koniuszowej koło Nowego Sącza.
Generał Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Był absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, filologii angielskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademii Obrony NATO w Rzymie oraz Narodowego Uniwersytetu Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie. W 1998 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych.

Brał udział w wielu misjach ONZ w Egipcie, na Wzgórzach Golan, w Operacji "Pustynna Burza". W 2003 kierował Misją Obserwacyjną ONZ w Iraku i Kuwejcie, a następnie pełnił funkcję dowódcy Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan.

W latach 2004–2006 był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli.

Cztery generalskie gwiazdki nosił od 2006 roku, wtedy został powołany na stanowisko szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Jego ostatnim dziełem była głęboka reforma polskiej armii, przekształcił wojsko polskie z poborowego w zawodowe.

„Był człowiekiem konsensusu. Właśnie ta umiejętność współpracy i dialogu z każdym, komu zależało na dobru wojska, jednała mu zarówno polityków, jak i wojskowych” - mówił płk Sylwester Michalski ze Sztabu Generalnego.

Tytan pracy, mający posłuch w polskiej armii oraz w NATO. Wielokrotnie odznaczany najwyższymi odznaczeniami wojskowymi i państwowymi przez władze Polski i innych państw, jak Francja, USA, Portugalia i Czechy.

Zginął w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010.r. Najwyższy rangą wojskowy spośród Ofiar katastrofy.

Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Pozostawił żonę Lucynę oraz dwoje dzieci: Michała i Katarzynę.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne zasługi w służbie państwu i społeczeństwu" oraz Wojskowym Krzyżem Zasługi Kanady.
Uhonorowany wieloma tablicami pamiątkowymi w Polsce i zagranicą. W 2013r. odsłonięto jego pomnik-popiersie w Panteonie Bohaterów Sanktuarium Narodowego w Ossowie, opodal Cmentarza Poległych w Bitwie Warszawskiej 1920r.

HD

Grażyna Gęsicka – Posłanka na Sejm RP

urodziła się 13 grudnia 1951 w Warszawie – polska socjolog i polityk, minister rozwoju regionalnego, posłanka na Sejm VI kadencji.

W 1974 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii.
Pracowała jako adiunkt w Instytucie Socjologii UW (1985–1993). Była członkinią towarzystw naukowych, autorką i współautorką książek oraz około 30 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych

W 1980 wstąpiła do "Solidarności", była współzałożycielką struktur związku w Instytucie Socjologii UW. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała w niejawnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ "S" oraz użyczała swojego mieszkania na spotkania redakcji podziemnego „Tygodnika Mazowsze”.

W 1989 uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1990–1997 pracowała jako doradca i ekspert na rzecz m.in. Komisji Europejskiej, Banku Światowego, rządu, Sejmu RP, władz lokalnych i regionalnych.

Od 1998 do 2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej; odpowiedzialna m.in. za programy wspierające zatrudnienie, finansowane ze źródeł zagranicznych (Phare, Bank Światowy) oraz za wdrożenie w Polsce Europejskiego Funduszu Społecznego. W sierpniu 2001 została wiceprezesem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Już wówczas miała opinię eksperta od unijnych funduszy.
W 2005r. została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a w 2006r. objęła to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Nieoficjalnie pełniła rolę wicepremiera ds. gospodarczych. Położyła podwaliny pod kształt funduszy unijnych na lata 2007-13.

Od 2007r posłanka na Sejm VI kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości. 6 stycznia 2010 objęła stanowisko przewodniczącej Klubu Parlamentarnego PiS.

„Grażyna była prawdziwą pozytywistką. Nigdy nie oczekiwała na zaszczyty czy ordery - wspomina Jerzy Kwieciński, były wiceminister rozwoju regionalnego – […] Myślała w kategoriach dobra państwa.”

Zginęła w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010. Została pochowana w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Pozostawiła córkę Klarę i wnuka.

Została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”.

HD

Kazimierz Gilarski –przedstawiciel Sił Zbrojnych RP

Generał dywizji, dowódca Garnizonu Warszawa

Urodził się 7 maja 1955 r. w Rudołowicach (woj. podkarpackie).
Znaczną część swojej trzydziestoletniej służby wojskowej związał z działalnością reprezentacyjną i upowszechnianiem ceremoniału wojskowego.
Jako starszy oficer w 1989 roku ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a następnie podyplomowe studia w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.

W 1993 r. powierzono mu stanowisko zastępcy, a w 2005 roku - komendanta Garnizonu Warszawa. W dniu 11 listopada 2006 roku podczas uroczystych obchodów Narodowego Święta Niepodległości z rąk prezydenta RP, zwierzchnika sił zbrojnych Lecha Kaczyńskiego otrzymał nominację na stopień generała brygady. Wówczas wyznaczony został na stanowisko dowódcy Garnizonu Warszawa.

Był współautorem najnowszej wersji "Ceremoniału Wojskowego". Mógł się poszczycić znaczącymi osiągnięciami w organizowaniu oprawy ceremonialnej uroczystości państwowych, wojskowych i patriotyczno-religijnych w kraju i za granicą z udziałem wojskowej asysty honorowej, także w miejscach upamiętniających czyn zbrojny polskiego żołnierza m.in. pod Monte Cassino, w Bolonii, Narwiku, Normandii i pod Lenino.

Zainicjował utworzenie Stowarzyszenia Pododdziałów Reprezentacyjnych Wojska Polskiego, skupiającego żołnierzy oraz pracowników cywilnych Komendy i Dowództwa Stołecznego Garnizonu, czynnych oraz w stanie spoczynku.

Za zasługi w służbie gen. dyw. Kazimierz Gilarski uhonorowany został wysokimi odznaczeniami państwowymi - Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
W dniu 7 kwietnia, trzy dni przed tragedią pod Smoleńskiem, gen. Gilarski towarzyszył premierowi Donaldowi Tuskowi podczas uroczystości w Katyniu upamiętniających 70. rocznicę zbrodni.

Ostatnie publiczne wystąpienie generała miało miejsce 8 kwietnia podczas Synodu Ordynariatu Wojskowego w Polsce, zabrał wówczas głos na temat zastosowania ceremoniału wojskowego w kontekście liturgii.

Zginął w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010.r. Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Mianowany pośmiertnie na stopień generała dywizji oraz odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Oto słowa członków Stowarzyszenia Pododdziałów Reprezentacyjnych WP:

„Panie Generale, Dowódco, Kolego, Przyjacielu
wciąż jesteś z nami, bo niemal codziennie odczuwamy Twoją nieobecność.
Jesteś w naszych sercach, kierujesz naszymi czynami, pomagasz podejmować decyzje.
[…] To Ty rozpocząłeś integrację pokoleń żołnierzy i pracowników Pododdziałów Reprezentacyjnych WP, doprowadziłeś do powstania naszej organizacji... i nagle odszedłeś. Wierni temu co w nas zaszczepiłeś próbujemy wypełniać Twoje plany i oczekiwania.”
[fragmenty wpisu ze strony www.kazimierzgilarski.com.pl - w pierwszą rocznicę śmierci]

HD