Grażyna Gęsicka – Posłanka na Sejm RP
urodziła się 13 grudnia 1951 w Warszawie – polska socjolog i polityk, minister rozwoju regionalnego, posłanka na Sejm VI kadencji.
W 1974 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii.
Pracowała jako adiunkt w Instytucie Socjologii UW (1985–1993). Była członkinią towarzystw naukowych, autorką i współautorką książek oraz około 30 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych
W 1980 wstąpiła do "Solidarności", była współzałożycielką struktur związku w Instytucie Socjologii UW. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała w niejawnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ "S" oraz użyczała swojego mieszkania na spotkania redakcji podziemnego „Tygodnika Mazowsze”.
W 1989 uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1990–1997 pracowała jako doradca i ekspert na rzecz m.in. Komisji Europejskiej, Banku Światowego, rządu, Sejmu RP, władz lokalnych i regionalnych.
Od 1998 do 2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej; odpowiedzialna m.in. za programy wspierające zatrudnienie, finansowane ze źródeł zagranicznych (Phare, Bank Światowy) oraz za wdrożenie w Polsce Europejskiego Funduszu Społecznego. W sierpniu 2001 została wiceprezesem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Już wówczas miała opinię eksperta od unijnych funduszy.
W 2005r. została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a w 2006r. objęła to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Nieoficjalnie pełniła rolę wicepremiera ds. gospodarczych. Położyła podwaliny pod kształt funduszy unijnych na lata 2007-13.
Od 2007r posłanka na Sejm VI kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości. 6 stycznia 2010 objęła stanowisko przewodniczącej Klubu Parlamentarnego PiS.
„Grażyna była prawdziwą pozytywistką. Nigdy nie oczekiwała na zaszczyty czy ordery - wspomina Jerzy Kwieciński, były wiceminister rozwoju regionalnego – […] Myślała w kategoriach dobra państwa.”
Zginęła w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010. Została pochowana w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Pozostawiła córkę Klarę i wnuka.
Została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”.
HD
Kazimierz Gilarski –przedstawiciel Sił Zbrojnych RP
Generał dywizji, dowódca Garnizonu Warszawa
Urodził się 7 maja 1955 r. w Rudołowicach (woj. podkarpackie).
Znaczną część swojej trzydziestoletniej służby wojskowej związał z działalnością reprezentacyjną i upowszechnianiem ceremoniału wojskowego.
Jako starszy oficer w 1989 roku ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a następnie podyplomowe studia w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.
W 1993 r. powierzono mu stanowisko zastępcy, a w 2005 roku - komendanta Garnizonu Warszawa. W dniu 11 listopada 2006 roku podczas uroczystych obchodów Narodowego Święta Niepodległości z rąk prezydenta RP, zwierzchnika sił zbrojnych Lecha Kaczyńskiego otrzymał nominację na stopień generała brygady. Wówczas wyznaczony został na stanowisko dowódcy Garnizonu Warszawa.
Był współautorem najnowszej wersji "Ceremoniału Wojskowego". Mógł się poszczycić znaczącymi osiągnięciami w organizowaniu oprawy ceremonialnej uroczystości państwowych, wojskowych i patriotyczno-religijnych w kraju i za granicą z udziałem wojskowej asysty honorowej, także w miejscach upamiętniających czyn zbrojny polskiego żołnierza m.in. pod Monte Cassino, w Bolonii, Narwiku, Normandii i pod Lenino.
Zainicjował utworzenie Stowarzyszenia Pododdziałów Reprezentacyjnych Wojska Polskiego, skupiającego żołnierzy oraz pracowników cywilnych Komendy i Dowództwa Stołecznego Garnizonu, czynnych oraz w stanie spoczynku.
Za zasługi w służbie gen. dyw. Kazimierz Gilarski uhonorowany został wysokimi odznaczeniami państwowymi - Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
W dniu 7 kwietnia, trzy dni przed tragedią pod Smoleńskiem, gen. Gilarski towarzyszył premierowi Donaldowi Tuskowi podczas uroczystości w Katyniu upamiętniających 70. rocznicę zbrodni.
Ostatnie publiczne wystąpienie generała miało miejsce 8 kwietnia podczas Synodu Ordynariatu Wojskowego w Polsce, zabrał wówczas głos na temat zastosowania ceremoniału wojskowego w kontekście liturgii.
Zginął w katastrofie rządowego samolotu pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010.r. Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Mianowany pośmiertnie na stopień generała dywizji oraz odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Oto słowa członków Stowarzyszenia Pododdziałów Reprezentacyjnych WP:
„Panie Generale, Dowódco, Kolego, Przyjacielu
wciąż jesteś z nami, bo niemal codziennie odczuwamy Twoją nieobecność.
Jesteś w naszych sercach, kierujesz naszymi czynami, pomagasz podejmować decyzje.
[…] To Ty rozpocząłeś integrację pokoleń żołnierzy i pracowników Pododdziałów Reprezentacyjnych WP, doprowadziłeś do powstania naszej organizacji... i nagle odszedłeś. Wierni temu co w nas zaszczepiłeś próbujemy wypełniać Twoje plany i oczekiwania.”
[fragmenty wpisu ze strony www.kazimierzgilarski.com.pl - w pierwszą rocznicę śmierci]
HD