Krystyna Bochenek – Wicemarszałek Senatu RP
urodziła się w Katowicach w 30 czerwca 1953 roku. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Śląskim. Była znaną polską dziennikarką. Na początku zaczęła pracować w Polskim Radiu Katowice. Dziennikarstwo radiowe stało się jej wielką zawodową miłością i choć miała swoje programy w telewizji, zawsze najlepiej czuła się na radiowej antenie. W okresie późniejszym została dyrektorem w/w rozgłośni radiowej.
W 2004 roku została senatorem. Była wicemarszałkiem Senatu. Zrezygnowała z dziennikarstwa na rzecz polityki, rozumianej nie jako walka i spór, nie uczestniczyła w partyjnych przepychankach. Mandat senatora piastowała z godnością. Dawała z siebie wszystko, spotykając się z wyborcami, odpowiadając na ich listy oraz liczne prośby.
Zasłynęła jako twórczyni ogólnopolskiego "Dyktanda" z ortografii. Prof. Jerzy Bralczyk - językoznawca, juror Ogólnopolskiego Konkursu Ortograficznego "Dyktando" - tak wspomina swoją przyjaciółkę: „Zapamiętam Krystynę Bochenek jako osobę pełną życia, choć to dzisiaj zabrzmi może banalnie. Niemniej było w niej tego życia z pewnością dużo więcej niż w wielu innych osobach. Miała pełno pomysłów, które w dodatku z żelazną konsekwencją i niespożytą energią wcielała w życie. Jej zapał do nich był ogniem. Więcej, potrafiła jeszcze zapalić innych do współpracy. W dodatku tymi swoimi pomysłami znakomicie trafiała w społeczne zapotrzebowania. Popularyzowała zdrowie, ważne przecież dla każdego człowieka.
Uświadamiała nam, Polakom, jak ważna jest znajomość języka polskiego i ortograficzna poprawność. Jej Dyktando było instytucją, tak jak ona sam była instytucją. Była przecież także członkiem Rady Języka Polskiego”.
Na początku lat 90. przeprowadziła pierwszą w Polsce akcję ratującą zabrzański oddział hematologii dla dzieci pod hasłem „Mamo nie płacz” - była pionierką masowych społecznych akcji promujących zdrowy styl życia, przekonując kobiety, że trzeba badać piersi i pokazywała na fantomie, jak to robić. Promowała tzw. „wampiriadę”, czyli zbiórkę krwi.
Drugą miłością zawodową Krystyny Bochenek - tuż po radiu - była medycyna. Nie bez znaczenia był wpływ męża, Andrzeja, wybitnego kardiochirurga, którego kochała i podziwiała.
„Zarażała energią, radością życia. Była najlepszą nauczycielką zawodu” - wspomina Ewa Niewiadomska, dziennikarka Radia Katowice, w ostatnich latach najbliższa współpracowniczka Krystyny Bochenek.- „Jak coś robisz, rób to dobrze” - mówiła. Konsekwencja, specjalizacja, a przede wszystkim praca, praca - to były jej ulubione słowa".
Tak wspomina Panią Bochenek jej serdeczna koleżanka – Pani Krystyna Garbas: „Kiedy rzuciła pomysł, by zorganizować ogólnopolskie imieniny Krystyn, wielu nie wierzyło, że to może się udać. Mąż z córką kupili mi w prezencie bilet do katowickiej Filharmonii. Wtedy pierwszy raz zobaczyłam Krysię. Wpadłam po uszy. Byłam na każdych imieninach. Na ostatnich, tegorocznych też. Pamiętam, jak do mnie powiedziała: Ty, Krysiu, jesteś ze mną od początku. Ogarnij to. A ja odpowiedziałam: Tak jest, pani kapitan”.
Zginęła 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.
Została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
PŚ
Tadeusz Buk – Generał Dywizji, Siły Zbrojne RP
urodził się 15 grudnia 1960 roku w Mójczy (woj. świętokrzyskie), związał swoje życie z ziemią tomaszowską.
W latach 2000-2001 szkolił się w Stanach Zjednoczonych, a w 2002 roku ukończył studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został dowódcą 34. Brygady Kawalerii Pancernej.
W sierpniu 2004 roku awansowany do stopnia generała brygady, a następnie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Po powrocie z misji w 2005 roku wyznaczony został do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO.
W styczniu 2007 roku skierowany do Afganistanu. Był zastępcą dowódcy Połączonego Dowództwa do spraw Budowania Afgańskiego Systemu Bezpieczeństwa. Po powrocie objął dowództwo 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej.
W lipcu 2007 roku gen.T. Buk został awansowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na stanowisko dowódcy IX zmiany PKW w Iraku. Dowodząc Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe dokonał zmiany taktyki działania.
15 września 2009 roku prezydent Lech Kaczyński wyznaczył gen.T.Buka na stanowisko Dowódcy Wojsk Lądowych.
Gen. Buk był humanistą i wybitną postacią z wieloma pasjami. Doskonale znał angielski i łacinę, interesował się greką. Był dobrym tenisistą, jeździł konno i biegał. Był też świetnym myśliwym.
Zginął 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.
„Dowódcą i żołnierzem był wspaniałym" - wspominał rzecznik 25. Brygady Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego kpt. Sławomir Miszczuk.
Ppłk Tomasz Szulejko, rzecznik prasowy dowódcy Wojsk Lądowych tak wspomina Generała: „Jego marzeniem było, ażeby Wojska Lądowe były wojskami na miarę XXI wieku. Cieszył się ogromnym autorytetem i wręcz niezwykłą charyzmą. Był wyjątkowo silną osobowością i człowiekiem, który miał charakter prawdziwego przywódcy. Za nim szliśmy w ogień. Pokazywał przykładem osobistym, jak działać i porywał wszystkich do działania. Był przy tym prawdziwy, naturalny. Zawsze z podwiniętymi rękawami. Był niezwykle dobrym i skromnym człowiekiem. Na pozór wydawał się być osobą surową i bardzo zasadniczą, czasem impulsywną, ale to był wulkan energii, który nigdy nie wygasał. Biło od niego niesamowite dobro, bo to był człowiek, który lubił innych ludzi. Konsekwentny w działaniu, ale i sprawiedliwy. Za to wojsko go kochało”.
Generał Tadeusz Buk został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz awansowany na stopień generała broni.
W 2011 roku w Żaganiu, przed siedzibą 34 Brygady Kawalerii Pancernej odsłonięto pomnik generała.
PŚ