Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. "Czwórkami do Nieba szli..." – Ewa Bąkowska, Andrzej Błasik, Krystyna Bochenek, Tadeusz Buk  II
data:18 marca 2014     Redaktor: husarz

 

Smoleńsk 10 kwietnia 2010


PAMIĘTAMY O KAŻDYM Z NICH

 

  
  

  

  

  

  

Ewa Bąkowska – Przedstawiciel Rodzin Katyńskich


urodziła się w Krakowie 2 sierpnia 1962 roku. Była bibliotekarką, a później kustoszem w Bibliotece Jagiellońskiej, gdzie od kilku lat kierowała Oddziałem Informacji Naukowej i Katalogów. Była autorką publikacji z zakresu bibliotekarstwa i informacji naukowej. Ewa Bąkowska była działaczką i członkiem zarządu Stowarzyszenie Rodzin Ofiar Katyńskich Polski Południowej w Krakowie, które współzakładał jej ojciec –  Jerzy Smorawiński (była wnuczką generała Mieczysława Smorawińskiego zamordowanego w Katyniu).

Ewa Bąkowska aktywnie działała społecznie przez całe swoje życie do samego końca, gdyż jeszcze w przeddzień śmierci, 9 kwietnia 2010 uczestniczyła w uroczystości nadania imienia gen. Mieczysława Smorawińskiego Technikum numer 2 w Kaliszu. Prosto stamtąd pojechała do Warszawy, by rządowym samolotem w sobotę odlecieć do Katynia i tam zapalić świecę na dziadkowym grobie.

Zginęła 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej..

Sylwetkę  Ewy Bąkowskiej oddają min. wypowiedzi zamieszczone w internetowej Księdze Kondolencyjnej w Bibliotece Jagiellońskiej, gdzie pracowała i kierowała Oddziałem Informacji Naukowej; można tam przeczytać min. wpis studenta z Korei: „Od Pani się dowiedziałem, co to znaczy polskie słowo - "polska gościnność" i "serdeczność"..."

Po śmierci została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.







  
  

  

  

  

  

Andrzej Błasik – Dowódca Sił Powietrznych RP


urodził się 11 października 1962 roku w Poddębicach.
Był pilotem Wojska Polskiego, absolwentem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, Holenderskiej Akademii Obrony w Hadze oraz Szkoły Wojennej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w Montgomery.
Pełnił kolejno odpowiedzialne funkcje w polskim lotnictwie. Dowodzona przez niego jednostka wojskowa otrzymała w 2003 r. Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej za zabezpieczenie międzynarodowych manewrów pk. "NATO Air Meet 2003".
Był pilotem klasy mistrzowskiej, dowódcą wielokrotnie odznaczanym za swoje zasługi najwyższymi odznaczeniami cywilnymi i wojskowymi. Cieszył się niezwykłym uznaniem w NATO.

Od 19 kwietnia 2007 r.  był dowódcą Sił Powietrznych RP, nominowany na to stanowisko przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Wkrótce mianowany został na stopień generała broni.

Zginął 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.
Został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie; w uroczystościach pogrzebowych uczestniczył m.in. Dowódca Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w Europie gen. Roger A. Brady.

Ewa  Błasik tak mówi o swoim mężu: „Miły, bardzo ciepły, inteligentny, opiekuńczy i bardzo kochający mnie i rodzinę. Owszem, miewałam powody do zazdrości. Chodzi o jego drugą miłość – do lotnictwa. Lecz chyba każda żona pilota musi pogodzić się z takim romansem swojego męża”.

„Generał Andrzej Błasik był młodym człowiekiem, o niespotykanej wizji, spójności charakteru i odwadze. Andrzej był lotnikiem lotników, który skupiał się na rozwoju młodych talentów, pnących się góry po kolejnych szczeblach kariery i zawsze rozpowiadał, jaką wartością są oni dla Polski i NATO” - wspomina generała gen. Roger A. Brady.

Cieszył się często większym uznaniem poza granicami kraju niż w Polsce. Był człowiekiem, dla którego wolna i nowoczesna Polska, nowoczesne Siły Powietrzne Sojuszu Północno – Atlantyckiego były nie pustym sloganem, lecz czymś, w co wierzył i czemu oddawał całego siebie.

Po śmierci generał Andrzej Błasik został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i awansowany do stopnia generała.

Został uhonorowany wieloma tablicami pamiątkowymi, m.in. na terenie amerykańskiej Bazy Lotniczej Ramstein.







  
  

  

  

  

  

Krystyna Bochenek – Wicemarszałek Senatu RP


urodziła się w Katowicach w 30 czerwca 1953 roku. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Śląskim. Była znaną polską dziennikarką. Na początku zaczęła pracować w Polskim Radiu Katowice. Dziennikarstwo radiowe stało się jej wielką zawodową miłością i choć miała swoje programy w telewizji, zawsze najlepiej czuła się na radiowej antenie. W okresie późniejszym została dyrektorem w/w rozgłośni radiowej.

W 2004 roku została senatorem. Była wicemarszałkiem Senatu. Zrezygnowała z dziennikarstwa na rzecz polityki, rozumianej nie jako walka i spór, nie uczestniczyła w partyjnych przepychankach. Mandat senatora piastowała z godnością.  Dawała z siebie wszystko, spotykając się z wyborcami, odpowiadając na ich listy oraz liczne prośby.

Zasłynęła jako twórczyni ogólnopolskiego "Dyktanda" z ortografii. Prof. Jerzy Bralczyk - językoznawca, juror Ogólnopolskiego Konkursu Ortograficznego "Dyktando" - tak wspomina swoją przyjaciółkę: „Zapamiętam Krystynę Bochenek jako osobę pełną życia, choć to dzisiaj zabrzmi może banalnie. Niemniej było w niej tego życia z pewnością dużo więcej niż w wielu innych osobach. Miała pełno pomysłów, które w dodatku z żelazną konsekwencją i niespożytą energią wcielała w życie. Jej zapał do nich był ogniem. Więcej, potrafiła jeszcze zapalić innych do współpracy. W dodatku tymi swoimi pomysłami znakomicie trafiała w społeczne zapotrzebowania. Popularyzowała zdrowie, ważne przecież dla każdego człowieka.
Uświadamiała nam, Polakom, jak ważna jest znajomość języka polskiego i ortograficzna poprawność. Jej Dyktando było instytucją, tak jak ona sam była instytucją. Była przecież także członkiem Rady Języka Polskiego”.

Na początku lat 90. przeprowadziła pierwszą w Polsce akcję ratującą zabrzański oddział hematologii dla dzieci pod hasłem „Mamo nie płacz” - była pionierką masowych społecznych akcji promujących zdrowy styl życia, przekonując kobiety, że trzeba badać piersi i pokazywała na fantomie, jak to robić. Promowała tzw. „wampiriadę”, czyli zbiórkę krwi.

Drugą miłością zawodową Krystyny Bochenek - tuż po radiu - była medycyna. Nie bez znaczenia był wpływ męża, Andrzeja, wybitnego kardiochirurga, którego kochała i podziwiała.

„Zarażała energią, radością życia. Była najlepszą nauczycielką zawodu” - wspomina Ewa Niewiadomska, dziennikarka Radia Katowice, w ostatnich latach najbliższa współpracowniczka Krystyny Bochenek.-  „Jak coś robisz, rób to dobrze” - mówiła. Konsekwencja, specjalizacja, a przede wszystkim praca, praca - to były jej ulubione słowa".

Tak wspomina Panią Bochenek jej serdeczna koleżanka – Pani Krystyna Garbas: „Kiedy rzuciła pomysł, by zorganizować ogólnopolskie imieniny Krystyn, wielu nie wierzyło, że to może się udać. Mąż z córką kupili mi w prezencie bilet do katowickiej Filharmonii. Wtedy pierwszy raz zobaczyłam Krysię. Wpadłam po uszy. Byłam na każdych imieninach. Na ostatnich, tegorocznych też. Pamiętam, jak do mnie powiedziała: Ty, Krysiu, jesteś ze mną od początku. Ogarnij to. A ja odpowiedziałam: Tak jest, pani kapitan”.

Zginęła 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.

Została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.







  
  

  

  

  

  

Tadeusz Buk – Generał Dywizji, Siły Zbrojne RP


urodził się 15 grudnia 1960 roku w Mójczy (woj. świętokrzyskie), związał swoje życie z ziemią tomaszowską.

W latach 2000-2001 szkolił się w Stanach Zjednoczonych, a w 2002 roku ukończył studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został dowódcą 34. Brygady Kawalerii Pancernej.

W sierpniu 2004 roku awansowany do stopnia generała brygady, a następnie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Po powrocie z misji w 2005 roku wyznaczony został do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO.

W styczniu 2007 roku skierowany do Afganistanu. Był zastępcą dowódcy Połączonego Dowództwa do spraw Budowania Afgańskiego Systemu Bezpieczeństwa. Po powrocie objął dowództwo 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej.

W lipcu 2007 roku gen.T. Buk został awansowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na stanowisko dowódcy IX zmiany PKW w Iraku. Dowodząc Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe dokonał zmiany taktyki działania.
15 września 2009 roku prezydent Lech Kaczyński wyznaczył gen.T.Buka na stanowisko Dowódcy Wojsk Lądowych.

Gen. Buk był humanistą i wybitną postacią z wieloma pasjami. Doskonale znał angielski i łacinę, interesował się greką. Był dobrym tenisistą, jeździł konno i biegał. Był też świetnym myśliwym.

Zginął 10 kwietnia 2010 w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na uroczystości 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej.

„Dowódcą i żołnierzem był wspaniałym" - wspominał rzecznik 25. Brygady Kawalerii Powietrznej z Tomaszowa Mazowieckiego kpt. Sławomir Miszczuk.

Ppłk Tomasz Szulejko, rzecznik prasowy dowódcy Wojsk Lądowych tak wspomina Generała: „Jego marzeniem było, ażeby Wojska Lądowe były wojskami na miarę XXI wieku. Cieszył się ogromnym autorytetem i wręcz niezwykłą charyzmą. Był wyjątkowo silną osobowością i człowiekiem, który miał charakter prawdziwego przywódcy. Za nim szliśmy w ogień. Pokazywał przykładem osobistym, jak działać i porywał wszystkich do działania. Był przy tym prawdziwy, naturalny. Zawsze z podwiniętymi rękawami. Był niezwykle dobrym i skromnym człowiekiem. Na pozór wydawał się być osobą surową i bardzo zasadniczą, czasem impulsywną, ale to był wulkan energii, który nigdy nie wygasał. Biło od niego niesamowite dobro, bo to był człowiek, który lubił innych ludzi. Konsekwentny w działaniu, ale i sprawiedliwy. Za to wojsko go kochało”.

Generał Tadeusz Buk został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz awansowany na stopień generała broni.
W 2011 roku w Żaganiu, przed siedzibą 34 Brygady Kawalerii Pancernej odsłonięto pomnik generała.

Zobacz równiez:





Informujemy, iż w celu optymalizacji treści na stronie, dostosowania ich do potrzeb użytkownika, jak również dla celów reklamowych i statystycznych korzystamy z informacji zapisanych w plikach cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies można kontrolować w ustawieniach przeglądarki internetowej. Korzystając z naszej strony, bez zmiany ustawień w przeglądarce internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies, opisaną w Polityce prywatności.