Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. w bitwie pod Bzurą ppłk Ciepliński wykazał się męstwem w czasie obrony przeprawy pod Witkowicami, prowadząc osobiście ostrzał atakujących czołgów niemieckich: ogniem na wprost zniszczył 6 czołgów (w tym 2 wozy dowodzenia). Po kapitulacji przedostał się na Węgry po przeszkoleniu w drodze powrotnej schwytany przez Niemców zbiegł z więzienia. W kwietniu 1941 r. mianowany Inspektorem Rejonowym ZWZ ? Rzeszów , który pod Jego kierownictwem stał się jednym z najlepszych w kraju. Sukcesem było wykradzenie w 1941 r. planów napaści na Związek Radziecki później obserwacja i zebrane materiały na temat V2. W 1944 r. w ramach akcji Burza dowodził działaniami grupy operacyjnej 24DP AK podczas wyzwalania terenu inspektoratu spod okupacji niemieckiej.

Po zajęciu Rzeszowa przez Armię Czerwoną ppłk Ciepliński pozostał w konspiracji. Dowodził akcją rozbicia Więzienia na Zamku w Rzeszowie gdzie przetrzymywano 270 żołnierzy AK, mimo dobrego przygotowania akcja nie powiodła się. Po rozwiązaniu AK przeniósł się do Krakowa.

W Krakowie Ciepliński był angażowany do pracy w kolejnych poakowskich organizacjach niepodległościowych. W styczniu 1945 r. został szefem sztabu Okręgu Krakowskiego "Nie", od maja 1945 r. był komendantem Podokręgu DSZ Rzeszów i szefem sztabu Okręgu DSZ Kraków. Podczas Zielonych Świątek 1945 r. został komendantem Okręgu DSZ Kraków. Po utworzeniu WiN, we wrześniu 1945 r. został mianowany przez prezesa Obszaru Południowego Antoniego Sanojcę prezesem Wydziału (Okręgu) WiN Kraków. Stworzył wówczas strukturę organizacyjną obejmującą trzy sfery działalności: informację (wywiad), propagandę i samoobronę realizowaną przez Patrole "Straży". Zasadą, którą starał się kierować w działalności konspiracyjnej, zamykała się w stwierdzeniu: "bez walki i przemocy".

Po objęciu przez Franciszka Nipokólczyckiego prezesury II ZG WiN, od grudnia 1945 r. do końca 1946 r. Ciepliński był prezesem Obszaru Południowego. W ścisłej współpracy w prezesem ZG Ciepliński kierował pracami zrzeszenia na Rzeszowszczyźnie, w Krakowskiem i na Górnym Śląsku, a podległa mu sieć informacyjna "Stomil" ? "Iskra" miała swoje komórki także w Warszawie i na Pomorzu. Starał się o utrzymanie kontaktów z Kościołem katolickim, dostarczał materiały informacyjne WiN prymasowi Augustowi Hlondowi i abp. Adamowi Sapieże, we wrześniu lub październiku 1946 r. spotkał się w Warszawie z prymasem.

Na początku września 1946 r. do Londynu wyjechali emisariusze WiN (Józef Maciołek "Kazimierz", Stefan Rostworowski "Ignacy") z zadaniem zorganizowania delegatury Zagranicznej WiN, krypt. "Dardanele". Decyzję o ich wysłaniu podjął Nipokólczycki, jednak w dużej części skład i wytyczne dla delegacji ustalił Ciepliński. Od lata 1946 r. faktycznie zastępował prezesa II ZG WiN, który musiał wyłączyć się z pracy organizacyjnej, ponieważ był poszukiwany przez SB. Po aresztowaniu Niepokólczyckiego (22 października 1946 r.), w porozumieniu z Cieplińskim p.o. prezesem ZG został Wincenty Kwieciński, aresztowany 5 stycznia 1947.

Już 10 stycznia 1947 r. w trakcie konferencji zwołanej przez Cieplińskiego w Krakowie postanowiono kontynuować działalność i prezesurę IV ZG WiN powierzono Cieplińskiemu. Odtwarzając rozbitą aresztowaniami strukturę Ciepliński obsadził ZG działaczami znanymi mu z okresu okupacji niemieckiej, jak: Adam Lazarowicz ? wiceprezes z zadaniem odbudowania zarządów obszarów, Mieczysław Kawalec ? szef Wydziału Informacji, Ludwik Kubik ? szef Wydziału Organizacyjnego, Józef Rzepka ? szef komórki politycznej, Franciszek Błażej ? szef propagandy, Józef Maciołek ? szef Delegatury WiN za granicą. Ciepliński stworzył organizację kadrową, przeprowadził weryfikację pracowników związanych z III ZG, z działalność oparł na alternatywnej sieci łączności, uaktywnił wywiad polityczny i wojskowy (skierowany na wojska sowieckie w Polsce), uruchomił nowe szlaki przerzutowe na Zachód (w czerwcu 1947 r. do Polski przybył z delegatury kurier Jerzy Woźniak "Jacek", przekazując Cieplińskiemu nowe szyfry i kalkę tajnopisu). W ocenie historyków prezesura Cieplińskiego była najbardziej heroicznym okresem w historii WiN.

Zaciekle tropiony, zdawał sobie sprawę, że główne działania UB w drugiej połowie 1947 r. zmierzały do rozpracowania ZG. Cieplińskiego aresztowano 27 listopada 1947 r. w Zabrzu. Przesłuchiwano go w WUBP w Katowicach i w Krakowie. Następnie wraz z innymi członkami ZG WiN był przetrzymywany w pawilonie X i XI oddziału śledczego więzienia MBP na warszawskim Mokotowie. Przeszedł okrutne śledztwo (prowadzone pod nadzorem sowieckim), w trakcie którego poddano go m.in. działaniu środków psychotropowych. Z więzienia przekazał żonie grypsy, które stanowiły testament Duchowy, zawierały wskazówki, by syna wychowała na patriotę. Łukasz Ciepliński został osądzony wraz z 10 osobami z IV ZG WiN w październiku 1950 r. wydano 7 wyroków śmierci zatwierdzonych przez Najwyższy Sąd Wojskowy w grudniu oraz agenta NKWD ? Prezydenta PRL Bolesława Bieruta.

"Kochana Wisiu ! Jeszcze żyję, chociaż są to prawdopodobnie ostatnie dni. Siedzę z oficerem gestapo. Oni otrzymują listy, a ja nie. A tak bardzo chciałbym otrzymać chociaż parę słów Twoją ręką napisanych (...) Ten ból składam u stóp Boga i Polski(...) Bogu dziękuje za to, że mogę umierać za jego wiarę święta, za moją Ojczyznę i za to, że dał mi tak dobrą żonę i wielkie szczęście rodzinne" - pisał Ciepliński w grypsie do żony miesiąc przed egzekucją.

1 marca 1951r. w piwnicach domku gospodarczego w więzieniu na Mokotowie zamordowano, w 5 - 10 minutowych odstępach 7 - miu członków IV Zarządu organizacji Wolność i Niezawisłość, ostatniego ogólnopolskiego koordynatora po ? AK - oskiego wojska prowadzącego "Walkę o wolność i niezawisłość Polski z nową sowiecką okupacją". Byli to:

ppłk. Łukasz Ciepliński, Prezes IV Zarządu WiN?
mjr. Adam Lazarowicz, "Klamra" - Z-ca Prezesa IV Zarządu WiN,
mjr. Mieczysław Kawalec "Żbik" członek. IV Zarządu WiN,
kpt. Józef Batory "Argus" członek. IV Zarządu WiN,
kpt. Franciszek Błażej "Roman" członek. IV Zarządu WiN,
por. Karol Chmiel "Zygmunt" członek. IV Zarządu WiN,
por. Józef Rzepka "Znicz" członek. IV Zarządu WiN.

W zbrodni zabójstwa IV Zarządu WiN bezpośrednio uczestniczyli prokuratorzy: ppłk. Jerzy Tramer i mjr. Mieczysław Dytry, a wyrok śmierci wydali płk. Aleksander Warecki (Warenhautp) - przewodniczący, mjr. Zbigniew Turtak i mjr. Władysław Tryliński.

Skargę rewizyjną w N.S.W. utrzymującą wyrok w mocy rozpatrywali płk. Wilhelm Świątkowski - przewodniczący, ppłk. Alfred Janowski, ppłk. Leo Hochberg.

W wykonaniu wyroku uczestniczyli mjr. Arnold Rak - wiceprokurator N.P.W, mjr. Alojzy Grabicki - naczelnik więzienia, kpt. Kazimierz Jezierski - lekarz, st. sierż. Aleksander Drej - dow. plutonu egzekucyjnego.

Dopiero w niepodległej Polsce 17 IX 1992r. Sąd WOW wydał postanowienie o uniewinnieniu skazanych wyrokiem W.S.R. z 14 X 1950r.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych. 3 maja 2007 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Łukasza Cieplińskiego Orderem Otła Białego.

Źródła: J. Scheur "Honor Niezłomnym"(za: www.katolickie.media.pl), www.dzieje.pl