Dorobek naukowca można oceniać porównując ilość artykułów naukowych opublikowanych przez niego (każda taka publikacja musi zostać pozytywnie zrecenzowana, aby mogła ukazać się w czasopiśmie naukowym) oraz jakość takich artykułów mierzoną ilością cytowań danego artykułu w innych artykułach naukowych lub jakością czasopisma, w którym dany artykuł się ukazał (dla czasopisma wylicza się, na podstawie średniej ilości cytowań artykułów ukazujących się w nim, tzw. impact factor). Można również spojrzeć na ilość odczytów naukowca podczas konferencji bądź też ilość wypromowanych przez niego doktorów.

Jednak poprawność rozumowań jest całkowicie niezależna od dorobku naukowego. Każde rozumowanie naukowe powinno być weryfikowalne przez innych naukowców dysponujących jedynie wystarczającą wiedzą oraz, w przypadku nauk eksperymentalnych, niezbędną aparaturą. Z tego względu w nauce nie pozostawia się niedomówień i nie zataja się argumentów – wszystko powinno być opisane, aby inni mogli powtórzyć otrzymane wyniki. Zatem do weryfikacji wyników nie są potrzebne znajomości, zgody polityków, ani nawet pozycja w środowisku naukowym. Wielokrotnie zdarzało się, że naukowcy, również o ugruntowanej pozycji, publikowali wyniki, które po czasie, w wyniku weryfikacji w innych ośrodkach naukowych, okazywały się błędne.

I na tym polega siła nauki – nie zmusza do opierania się na autorytecie, ale pozwala wyrobić sobie własne zdanie! Niekiedy wymaga to oczywiście zdobycia pewnej fachowej wiedzy, co oznacza poświęcenie swojego czasu, jednak w nagrodę otrzymuje się wiedzę pewną, niezależną od wiary w prawdy objawione.

Opracował AK

Tekst jest częścią „Kompendium smoleńskiego”.