Wczorajsza Niedziela rozpoczęła drugi tydzień Adwentu. W tym szczególnym Okresie, Liturgia Słowa proponuje między innymi czytania Staro Testamentalne zapowiadające przyjście Mesjasza. Jedne z najpiękniejszych pochodzą z Księgi Izajasza. Poniżej zaprezentowany fragment z poniedziałkowego pierwszego czytania .
„Chodźcie, wstąpmy na Gon; Pańską... niech nas nauczy dróg swoich” (Iz 2, 3)
Po bokach ścieżki owego nic są dwie inne ścieżki wygodniejsze i łatwiejsze, które św. Jan od Krzyża nazwał ścieżkami „duszy niedoskonałej”. Giną one gdzieś w połowie góry, uniemożliwiając w ten sposób wstępowanie na szczyt. Dusza niedoskonała przywiązana jest do używania dóbr tej ziemi albo dóbr duchowych, których poszukuje dla własnego zadowolenia.
By zejść „z drogi duszy niedoskonałej”, trzeba kochać wszystko tylko zgodnie z wolą Bożą. Każda rzecz miłowana dla niej samej, nie według woli Bożej, staje się źródłem pragnień i niepokojów, mąci nasze serce i pobudza je do szukania własnego zadowolenia. Ileż to „zasad działania” przeciwnych woli Bożej jest w duszy przywiązanej do rzeczy stworzonych! Taka właśnie dusza znajduje się na tych „ścieżkach niedoskonałych”, które nigdy nie doprowadzą jej do celu. Dlatego obok nich na rysunku Doktor mistyczny napisał: „ani dobra ziemskie, ani dobra niebieskie”, a więc nic.
Nie chodzi jednak o takie nic, które by prowadziło do pustki, do śmierci, lecz o takie, które prowadzi do wszystkiego, do pełni, do życia; do życia odnowionego w Chrystusie, w Nim bowiem znajdzie sercem czystym wszystkie dobra ziemi i nieba. Jest to odrodzenie. Przez nie człowiek staje się nowym stworzeniem, przyobleczonym w Chrystusa dla zasług Tego, który chociaż był Bogiem, chciał żyć pośród ludzi stając się człowiekiem jak oni. Każde Boże Narodzenie, pamiątka narodzin Jezusa, powinno dla chrześcijanina oznaczać prawdziwe odrodzenie duchowe. Na tej drodze, drodze owego nic, czystej i świętej, wiodącej do świętości, chrześcijanin będzie musiał podjąć walki i wyrzeczenia, ale nie powinien się tym zniechęcać, gdyż nie jest sam. „Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale twoje oczy patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!»„ (Iz 30, 20—21). Jezus mistrz jest ze swoim uczniem, a więc uczeń nie ma się czego obawiać.
O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 73
za: http://mateusz.pl/czytania/2013/20131209.htm
Codzienne czytania z medytacją można znaleźć tu: