Z Wikipedii:
Artysta – twórca tym różni się od rzemieślnika – odtwórcy, że swoje dzieła tworzy w oparciu o własną koncepcję, nadając im niepowtarzalny charakter. Dzięki temu dzieła znanych artystów rozpoznawane są bez potrzeby oglądania ich sygnatur.
Dzieło sztuki – całościowy i syntetyczny wytwór artystyczny o określonym sensie, charakteryzujący się wysokimi walorami estetycznymi (piękno). Poza funkcją estetyczną może pełnić również inne funkcje (np. wychowawczą, poznawczą, użytkową lub religijną). Jego twórcą jest człowiek - istota wyposażona w specyficzną wrażliwość (bez autora nie ma dzieła sztuki). Produkt ten stara się ukazać za pomocą określonej konwencji (formy) pewną rzeczywistość fizyczną lub psychiczną (treść). Dzieło sztuki ustanawia szczególny wgląd w świat widzialny lub emocjonalny, który może być wynikiem namysłu filozoficznego autora lub spontaniczną reakcją chwili.

Tyle wikipedia. Wiadomo, że sztuki nie da się w pełni sklasyfikować, opisać, zamknąć w sztywne ramy definicji. Twórczość to delikatna struktura. Artystą się nie jest, artystą się bywa. Nawet najwybitniejszym zdarzały się gorsze prace, a przeciętnym - znakomite dzieła. O wielkości twórcy świadczy dorobek całego życia; jest to efekt jego talentu, pracowitości, konsekwencji w działaniu.
  
Inaczej sprawy wyglądają, gdy idea tworzenia jest zatruta chęcią zarobienia pieniędzy lub ambicjami zaistnieniem za wszelką cenę. Pokora, która zwykle towarzyszy wielkim artystom, ustępuje miejsca wrzaskliwości i tupetowi.

W otoczeniu spotykamy rozmaite bilboardy, plakaty, reklamy, napisy, graffiti. Nie zawsze dobrej jakości, często tandetne , w złym guście. To wpływa na kształtowanie gustów społeczeństwa. We współczesnej sztuce trudno się zorientować. Najczęściej  szukamy w niej podobieństwa do rzeczywistości, a jednocześnie mamy świadomość,  że sztuka to coś „sztucznego”, więc z rzeczywistością niekoniecznie tożsamego. Niekiedy z powodu kompleksów wynikających z faktu, że nie odróżniamy dobrego dzieła sztuki od złego, bezkrytycznie akceptujemy  opinie  tzw. autorytetów w tej dziedzinie, najczęściej prezentowane w mediach. A autorytety - jak dało się ostatnimi czasy zauważyć w różnych dziedzinach - różne są i niekoniecznie mają rację.
Aby nie przedłużać wywodów nt. sztuki, przytoczę wczorajsze zdarzenie.
Otóż w wolnym czasie przeglądam allegro w poszukiwaniu ciekawych przedmiotów, najczęściej  tzw. antyków. Lubię sobie popatrzeć,  kupić niekoniecznie. Rozmaite bywają te przedmioty, ale czasem jest coś godnego uwagi,  co powinno być w muzeum. Zdumiewające, że muzea w Polsce nie interesują się pozyskiwaniem przedmiotów z tego portalu, bo sporadycznie pojawiają się  prawdziwe perełki.
Wczoraj przeglądałam dzieła rzeźbiarskie i jakież było moje zdziwienie, gdy znalazłam…. trumnę. Dwuosobową. Dzieło sztuki. Współczesnej. I w nekropoliach są wybitne dzieła sztuki, więc jakby nie to mnie zdziwiło. Zdziwiło mnie, że młoda panna a jednocześnie przecież dojrzała, bo jest już absolwentką politechniki, studentka ASP, z założenia wrażliwa osoba -  w tak chłodny i racjonalny sposób opowiada o swoim wytworze, prezentując go jako dzieło sztuki w kategorii rzeźba. I wyróżnienie za to dostała w macierzystej ASP. Trumna dwuosobowa, biała, z koronkowym wnętrzem. Zresztą jest eksponowana w obszernym wnętrzu, aby potencjalny klient mógł sobie wyobrazić jak dobrze mu " zagra " owa „rzeźba” w salonie.

A oto parę słów autoprezentacji artystki:
Jestem studentką drugiego roku projektowania graficznego na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej. W ramach pracy w pracowni rzeźby u znanego, śląskiego artysty Tomasza Koclęgi, wykonałam rzeźbę, która ma formę dwuosobowej trumny. Jest to jedyna w swoim rodzaju, unikatowa forma, nigdy wcześniej nie spotkana. Wykonana jest ze sklejki meblowej białej, wyłożona pianką, obszyta białym tiulem oraz koronką. Dodatkowo uszyte są dwie białe poduszki z koronkową oblamówką. Trumna posiada ściągane wieko. Jest to pełnowymiarowy "mebel", który idealnie nadaje się jako wystrój niesamowitych wnętrz, jako indywidualna rzeźba. Sprzedaję ją jako rękodzieło, ponieważ wykonałam ją własnoręcznie. Gwarantuję unikatowość!

Praca otrzymała w 2013 roku wyróżnienie w pracowni rzeźby na ASP Katowice oraz wystawiona była na wystawie końcoworocznej w czerwcu tego roku.

Wymiary rzeźby: długość 2m, szerokość 1,5 m, głębokość 60 cm
http://allegro.pl/rzezba-trumna-dwuosobowa-wystroj-unikat-i3740455479.html

No cóż – pogratulować!
Ciężkie teraz czasy, ciężko o pracę, rzemieślników brakuje. Jeżeli w tę stronę dryfuje młoda osoba, ja -  jako starsza - mogę tylko doradzić studia wizażu i charakteryzacji. I wtedy już można perfekcyjnie działać w branży „trumiennej’.

Tylko nie mieszajmy do tego sztuki!

Alicja Jach


-------------------
Ze strony Pracowni rzeźby ASP Katowice:

Prowadzona przeze mnie Pracownia Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach działa od października 2012 roku. Działania w pracowni mają charakter poszukiwania istoty przestrzeni, znajdującej się poza emocjonalnością, narracyjnością i iluzorycznym odniesieniem do tego, co poza rzeźbą. Pierwszym krokiem w kierunku jakiejkolwiek przestrzennej wizualizacji jest nauczenie się operowania przestrzenią, organizowania rytmów, proporcji i harmonii formy. Ważne jest uświadomienie, że rzeźba rozumiana tradycyjnie, rzeźba o charakterze imitacyjnym odnosi porządek artystyczny do jakiegoś zewnętrznego wobec niej porządku. Tymczasem już sama forma zawiera w sobie treść. W praktyce, drogą do uzyskania konkretnej formy w  przestrzeni jest zbliżanie kształtu do kształtu, bryły do bryły, niezbędnego medium do innego - niezbędnego medium oraz całości przestrzeni rzeźbiarskiej do przestrzeni otaczającej, by ukazać jedyną możliwą jedność formy. W wyniku zaliczenia przedmiotu student poszerza swoją wiedzę teoretyczną dotyczącą aktualnych działań przestrzennych w sztuce; poprzez poznanie różnych środków wyrazu, jakimi dysponuje współczesna sztuka, nabywa umiejętności kreowania przestrzeni, wybierając najlepsze medium do zobrazowania zamierzonego efektu.
prof. Sławomir Brzoska