Spaliła się nam budka w ruskiej ambasadzie

była piękna i słodka jak jabłuszka w sadzie  

Widziałem to z daleka, a właściwie wcale

płonęła jak kupa wiórów, jak próchno wspaniałe

I widziałem z daleka całe wydarzenie

mógłbym w razie potrzeby odegrać na scenie

Najpierw budka opadła jakby zachęcona

by przytulił ją bruk zimny do swojego łona

A kiedy już dążyła w uliczne objęcia

czekając, jak księżniczka czeka swego księcia

Zahaczywszy o brzozę zerwała się w górę

i podążyłaby pewnie prosto w nieba dziurę

Lecz półbeczka przerwała siłę budki wzlotów

i ta się rozpadła na milion klamotów

I dopiero spłonęła, a tłum westchnął "Co tam.

już my znamy winnego, to był błąd pilota!"