W czasie opuszczania sali podeszła matka zastrzelonego funkc. UB Wojciecha Stręka do oskarżonego Łabaja i Chorążego i zapytała: który z was zastrzelił mojego syna?
Łabaj Władysław wyciągnął rękę i ucałował rękę matki zastrzelonego i z pełnym spokojem wypowiedział słowa:
Matko! Ja zastrzeliłem Waszego syna.
Matka pogłaskała go po głowie i powiedziała - ja Ci przebaczam, niech ci Pan Bóg przebaczy.
Pod koniec drugiego dnia rozprawy prokurator zażądał kary śmierci i oświadczył, że wyrok zostanie ogłoszony w Rejonowym Sądzie Wojskowym w Rzeszowie w najbliższych dniach.
Po ogłoszeniu wyroku, gdzie padła parokrotnie "kara śmierci" - rodzina podeszła do oskarżonego, aby się pożegnać, a on spokojnym tonem powiedział: "nie płaczcie, bo w takiej Polsce szkoda żyć".
EPILOG - Rehabilitacja
W 1992 roku, po 40 latach od orzeczenie i wykonania kary śmierci, na wniosek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Sąd Wojewódzki w Rzeszowie ponownie zajął się sprawą i postanowił:
I. stwierdzić nieważność wyroku b. Wojskowego Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 14 lutego 1952 r.. Sr. 30/52 odnośnie Władysława Łabaja, za wyjątkiem czynu dotkliwego pobicia kpt. KBW Antoniego Wrzeszcza.
(?)
Sąd Woj. w Rzeszowie Wydz. II Karny stwierdzając nieważność wyroku wziął pod uwagę:
Władysław Łabaj był członkiem AK, a następnie org. Wolność i Niezawisłość, a więc organizacji, które walczyły na rzecz niepodlego bytu Państwa Polskiego.
Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sr. 30/52 wynika, że działalność organizacji nazwanej "bandą*terrorystyczno-rabunkową" była walką na rzecz suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego. W związku z działalnością organizacyjną i konspiracyjną oskarżony zdobywał i przechowywał broń palną, której używał dla celów organizacyjno- konspiracyjnych. Strzelając do kpr. MO Władysława Radzimierskiego i członka ORMO, chciał w ten sposób uniknąć zatrzymania i aresztowania, a w konsekwencji represji za swoją patriotyczną działalność.
Na stacji kolejowej w Świlczy - strzelając do funkc. WUBP Wojciecha Stręka i Adama Sitko, którzy byli uzbrojeni w broń palną chciał się bronić przed zatrzymaniem i aresztowaniem. Mając to na względzie uznać należy, że zastosowany sposób działania był współmierny do zamierzonego i osiągniętego skutku, tj. ochrony własnego życia i wolności.
Podczas zdarzenia w Lesie Krzywskim użył broni palnej powodując śmierć 4 żołnierzy i raniąc 5 dalszych, ponieważ bronił się przed ujęciem i zatrzymaniem - należy tu uwzględnić, że żołnierze KBW byli uzbrojeni i mieli większe możliwości rażenia ogniem.
W celu zdobycia środków utrzymania podczas ukrywania się przed organami BP, dopuścił się zaboru mienia.
W dniu 20 IX 51 r. zagarniając druki urzędowe i pieczątkę, niszcząc spisy ludności gromady Bystrzyca, stawiał opór przeciwko obowiązkowym dostawom uniemożliwiając w ten sposób ówczesnym organom państwa egzekucje kontyngentów.
Mając powyższe na uwadze Sąd Woj. uznał, że istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności wyroku Sr. 30/52 z dnia 14 II 1952 r. Postanowienie stało się prawomocne dnia 12 listopada 1992 r. (?)
Przytoczone powyżej relacje z rehabilitowanego przewodu sądowego utwierdzają nas w przekonaniu, że Władysław Łabaj należy do grona patriotów naszej Ojczyzny. W pamięci mieszkańców Sędziszowa i jego okolic winien pozostać jako bohaterski syn sędziszowskiej ziemi, niestrudzony bojownik o wolną, suwerenną, demokratyczną i niepodległą Polskę.
źródło: 1. Jan Sochacki - "Rehabilitacja Władysława Łabaja", Swiatowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Koło Sędziszów - Biuletyn, marzec 1995
