"nie płaczcie, w takiej Polsce szkoda żyć"
"Drań" został, wyrokiem "niezależnego" sądu stracony 14 lutego 1952 roku w Rzeszowie. Odmówiono mu posługi kapłańskiej.
W czasach stalinizmu zwalczanie praktyk religijnych była konsekwencją ustrojowej "walki z Bogiem", gdzie europejski system wartości moralnych, np. wartość życia jednostki i honor człowieka był niszczony na pierwszej linii ideologicznego frontu.
Oto przykład przełożenia "wielkiej" ideologii na lokalną społeczność. W miejscowym Domu Kultury (!) toczył się pokazowy proces, w którego protokole znajdują się słowa oskarżonego "Drania":
" ... kiedy zostałem otoczony przez żołnierzy KBW i UB, oficer nawoływał mnie do poddania się. Wyraziłem zgodę, pod warunkiem że sprowadzą mi księdza w celu wyspowiadania się. Oficer dał słowo honoru, że księdza sprowadzą do celi więziennej. Do dziś księdza nie sprowadzono. Pytam - gdzie jest słowo honoru oficera Ludowego Wojska Polskiego?"
Jedyny warunek jaki w obliczu śmierci postawił ten żołnierz to była mozliwość wyspowiadania się i taka była jego cena poddania się bez walki (a co to znaczyło opowiem innym razem).
Zostało to poręczone "ich" oficerskim słowem honoru ... jak się okazało dla "nich" słowo "honor" to jedynie fortel, odmówienie mozliwości wyspowiadania się to pełny "luzik"
A sam oskarżony wykazał się niezwykłą zgoła dzielnością - po potwornościach śledztwa, miał siłę publicznie upomnieć się o złożoną obietnicę - o wartości, o możliwość spowiedzi.
...
ps. w Domu Kultury,... nowej, wtedy świeżutkiej ...
źródła:
1. Jan Sochacki - "Rehabilitacja Władysława Łabaja", Swiatowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Koło Sędziszów - Biuletyn, marzec 1995
2. Stanisław Wójciak - "Cena jego życia", Forum ropczycko-sędziszowskie" 1/24/2000
3. Żołnierze Wyklęci ? kadra dowódcza
