Historia różańcowych krucjat jest długa i sięga XIII w. Pierwszą poprowadził św. Dominik we Francji przeciw herezji albigensów. Krucjata w 1571 r. obroniła Europę przed – wydawało się – nieuchronną klęską w starciu z potężną flotą imperium otomańskiego pod Lepanto. Kolejna doprowadziła do przełomowego zwycięstwa pod Chocimiem w 1621 r. Także wiktorię wiedeńską w 1683 r. poprzedziła krucjata różańcowa. Z kolei 6 sierpnia 1920 r. rozpoczęła się nowenna, której zwieńczeniem było epokowe zwycięstwo nad bolszewikami w bitwie warszawskiej w święto Wniebowzięcia Matki Bożej.
Historycy mówią o dziewięciu krucjatach, które dotąd podejmowano. Wszystkie zakończyły się zwycięstwami. Ostatnia miała miejsce na Węgrzech. Madziarzy uwierzyli w profetyczne słowa bohaterskiego, więzionego przez wiele lat kard. Józefa Mindszentyego. Po II wojnie światowej, pod wrażeniem sowieckiego najazdu na jego kraj i Europę, powiedział on, że Węgry będą uratowane, jeśli przynajmniej jedna dziesiąta część narodu będzie się modliła na różańcu za ojczyznę.
To proroctwo przypomnieli w 2006 r. biskupi węgierscy, którzy wezwali do krucjaty, kiedy kraj pod rządami socjalistów zmierzał ku upadkowi. W ciągu czterech następnych lat modlitewna krucjata rzeczywiście objęła zasięgiem 10 proc. całego narodu. Dzięki różańcowej ofensywie dokonało się moralne przeoranie społeczeństwa i nawrócenie znacznej jego części. A rezultatem było druzgocące zwycięstwo Viktora Orbána, które dało jego partii niespotykaną właściwie we współczesnej Europie samodzielną większość konstytucyjną w parlamencie i umożliwiło głębokie reformy w kraju.
