Media zajęły się kontrowersyjnym pomysłem kandydowania Grodzkiej na wicemarszałka Sejmu, a do rąk posłów trafił właśnie projekt ustawy groźnej dla swobód obywatelskich. Dla każdego z nas. Jakoś o tym cisza. Nawet opozycja milczy, choć dokument z podpisem Premiera Tuska – druk 1066, został do Marszałek Sejmu Ewy Kopacz skierowany już18 stycznia 2013r.
Uważam, że tego rodzaju rozwiązania prawne powinny być jawne i poprzedzone szeroką dyskusją.
Mnie bardzo zaniepokoił zapis mówiący o możliwości ściągnięcia do Polski funkcjonariuszy sił specjalnych z państw nawet spoza Unii Europejskiej, jak to zapisano w ART. 2 projektu ustawy: „w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami” (http://sejmometr.pl/sejm_druki/2202449) . Dopuszczono używanie przez „zaproszonych” funkcjonariuszy środków przymusu bezpośredniego, w tym własnej broni palnej. Prezentowany projekt ustawy wyłącza dotychczasowe przepisy dotyczące materiałach wybuchowych wprowadzając do obowiązującej ustawy w art. 2 po ust. 3, ust. 4 w brzmieniu:
„4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia … o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”
Odnoszę wrażenie, że wielu posłów nie zadało sobie trudu nawet przejrzenia projektu ustawy. Czyżby zadowolili się wyjaśnieniem, że chodzi o współdziałanie w akcjach ratowniczych. Tymczasem czytamy:
„Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają prawo do:
1) noszenia munduru służbowego;
2) okazywania legitymacji służbowej;
3) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji oraz materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego;
4) użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.”
W „uzasadnieniu” natomiast zapisano: „„Dotyczy to sytuacji, w których Rzeczpospolita Polska będzie potrzebować międzynarodowej pomocy w postaci interwencji odpowiednich służb, w przypadkach ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, zapobiegania przestępczości, w trakcie zgromadzeń, imprez masowych, klęsk żywiołowych, katastrof oraz innych poważnych zdarzeń.”
Na szybko przedstawiałam najważniejsze i najbardziej kontrowersyjne moim zdaniem zapisy. Jest ich więcej.
Czy oznacza to, że przeszło 100 tys. polskich policjantów, tysiące strażników miejskich nie jest stanie zapewnić porządku publicznego w kraju? Czyżby patriotyczne manifestacje były zbyt liczne? Przepisy o możliwości wprowadzenia stanu wyjątkowego już prezydent Komorowski podpisał.
W tym projekcie nowej ustawy wyraźnie zapisano, że chodzi również o państwa spoza UE. W uzasadnieniu czytamy dotychczasowe rozwiązania sprawiają, że: „Współpraca ta bywa jednak nieefektywna i niewystarczająca, z uwagi m.in. na brak przepisów, które pozwalałyby na jednoczesny udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych funkcjonariuszy lub pracowników zarówno z państw członkowskich Unii Europejskiej, jak i państw spoza Unii.”.
Apeluję o zapoznanie się z tym projektem. Może moje zbyt duże doświadczenie z rożnymi prowokacjami i metodami pacyfikacji narodów sprawia, że jestem przewrażliwiona.
Obowiązkiem dziennikarskim jest jednak sprawę nagłośnić.
PS.
Poniżej fragmenty, które szczególnie wzbudziły moje zaniepokojenie. Może znajdziecie Państwo coś jeszcze – odsyłam na stronę sejmową: http://sejmometr.pl/sejm_druki/2202449
USTAWA ( DRUK 1066)
z dnia……..
o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej )
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady udziału zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzonych przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Państwowej Straży Pożarnej.
2. Ustawy nie stosuje się do wspólnych operacji koordynowanych przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej „FRONTEX” oraz wspólnych działań ratowniczych prowadzonych przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) wspólne operacje – wspólne działania prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników:
a) w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych działań w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
b) w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Art. 3.
2. Organ wnioskujący kieruje wniosek do organu państwa wysyłającego:
1) bezpośrednio – w przypadku:
a) wspólnych operacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b,
b) wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen;
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych niezwłocznie powiadamia Prezesa Rady Ministrów o skierowaniu do organu państwa wysyłającego wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d.
Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają prawo do:
1) noszenia munduru służbowego;
2) okazywania legitymacji służbowej;
3) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji oraz materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego;
4) użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji:
Art. 21. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1329) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia … o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz.
W uzasadnieniu:
„Współpraca ta bywa jednak nieefektywna i niewystarczająca, z uwagi m.in. na brak przepisów, które pozwalałyby na jednoczesny udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych funkcjonariuszy lub pracowników zarówno z państw członkowskich Unii Europejskiej, jak i państw spoza Unii.”
„Dotyczy to sytuacji, w których Rzeczpospolita Polska będzie potrzebować międzynarodowej pomocy w postaci interwencji odpowiednich służb, w przypadkach ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, zapobiegania przestępczości, w trakcie zgromadzeń, imprez masowych, klęsk żywiołowych, katastrof oraz innych poważnych zdarzeń.”
„Ponadto przepisy prawa międzynarodowego, w tym Unii Europejskiej nie regulują sytuacji, w której do udziału we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przystąpiłyby jednocześnie jednostki służb porządku publicznego lub służb ratowniczych z różnych państw także spoza Unii Europejskiej.”
„W pierwszej grupie wymieniono Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ponieważ w większości przypadków będą to działania prowadzone we współpracy z państwami stosującymi dorobek Schengen, dlatego takie decyzje powinny być podejmowane na szczeblu centralnych organów służb uprawnionych do udziału we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych po stronie polskiej, w celu uproszczenia procedur, co ma związek z potrzebą szybkiego reagowania w obliczu nagłych zdarzeń. W takich sytuacjach wsparcie międzynarodowe powinno być udzielane bez nadmiernych formalności, w razie zaistnienia bieżącej potrzeby.”
„Wśród uprawnień obcych funkcjonariuszy lub pracowników istotną rolę odgrywa prawo do użycia służbowej broni palnej – w przypadkach uprawnionej obrony siebie i innych osób oraz w indywidualnych przypadkach i za zgodą dowodzącego operacją funkcjonariusza polskiego. Użycie broni palnej musi odbywać się zgodnie z przepisami ustawy o Policji.” „Funkcjonariusze lub pracownicy innych państw mogą wykonywać czynności, o których mowa w art. 15 ustawy o Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu oraz w art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, wyłącznie pod kierownictwem i w obecności funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres przyznanych uprawnień zależy od tego, kto koordynuje wspólną operacją. Taka regulacja ma charakter pragmatyczny, jako że z punktu widzenia skuteczności wspólnie prowadzonych działań funkcjonariusze lub pracownicy zarówno obcy, jak i polscy, powinni posiadać takie same uprawnienia. Również użycie materiałów pirotechnicznych przez zagranicznych funkcjonariuszy będzie odbywać się pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.”
„Odnośnie do wspólnych działań ratowniczych katalog uprawnień jest ograniczony, co wynika przede wszystkim z charakteru tych działań.”
„W przypadkach nagłych wystarczające będzie przesłanie wyciągu w języku angielskim z polskich przepisów, w szczególności dotyczących zasad i warunków użycia broni i środków przymusu bezpośredniego.”
„Jeżeli zaś wspólne operacje będą podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych działającego na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub z udziałem funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, należności, o których mowa w ust. 1, będą pokrywane proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we wspólną operację funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów części budżetowych, którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych stanowią inaczej.”
