W sobotę 3 listopada, z okazji Wszystkich Świętych, odbyło się kolejne już trzecie od dnia tragedii smoleńskiej, spotkanie na wspólnej modlitwie oraz zapalenie zniczy pod krzyżem przy głównej alei na Cmentarzu Centralnym „Srebrzysko”.

Modlitwę poprowadził ksiądz Jarosław Edward Piotrowski z Kościoła Garnizonowego pod wezwaniem św. Piotra i Pawła w Gdańsku Wrzeszczu.

Jak pisali w zaproszeniu na spotkanie jego organizatorzy - Magdalena Czachor, Marek Czachor, Beata Kuna, Maciej Kuna, Joanna Radecka (Trójmiejski Społeczny Komitet na Rzecz Uczczenia Pamięci Anny Walentynowicz) - miejscem spotkań jest nekropolia, wybrana na miejsce wiecznego spoczynku przez Panią Annę Walentynowicz, matkę „Solidarności”, która oddała życie walce o prawa ludzi i niepodległość Polski. Nasza obecność i serdeczna pamięć jest tu szczególnie potrzebna teraz, kiedy Pani Anna, dzięki staraniom bliskich, spoczęła w grobie rodzinnym, po tułaczce wracając do nas w Roku Wiary. Niech smutek połączy się z naszą nadzieją na poznanie prawdy.

Poprzednie spotkania odbyły się: 2 listopada 2010 roku, w pierwszy Dzień Zaduszny po katastrofie smoleńskiej, 17 kwietnia 2011 roku, dla upamiętnienia pierwszej rocznicy tragedii, 5 listopada 2011 roku, w oktawie Wszystkich Świętych, 14 kwietnia 2012 roku, dla uczczenia drugiej rocznicy tragedii.

W sobotnie popołudnie pod krzyżem w głównej alei cmentarza na Srebrzysku zebrało się kilkadziesiąt osób. Wśród zgromadzonych dostrzegliśmy Piotra Walentynowicza, Joannę i Adrzeja Gwiazdów, Annę Fotygę, Marka Czachora, Sławomira Cenckiewicza.

Odczytana została lista ofiar katastrofy smoleńskiej. Za poległych odmówiono dziesiątkę różańca. Następnie wspominając ś.p. Annę Walentynowicz głos zabrali m.in. Andrzej Gwiazda, Anna Fotyga, Joanna Gwiazda, Piotr Walentynowicz.

Zgromadzeni udali się następnie na grób Anny Walentynowicz gdzie zapalono znicze i modlono się znaną ze stanu wojennego Modlitwą za cierpiących.

Modlitwa za cierpiących.

Przedwieczny Boże, przyjm pokorne modły nasze za cierpiących braci naszych, za wszystkich, którzy w niebezpieczeństwie, lęku lub potrzebie jakiejś zostają; za wdowy i sieroty, za chorych i nędzą uciśnionych; za tych wszystkich, których umysł dręczony smutkiem, żalem lub strapieniem, których serca gorzkimi zawodami zranione straciły nadzieję szczęścia i spokoju; za tych, co żyjąc w ubóstwie i niedostatku ciężko troszczyć się muszą o kawałek chleba; których świat poniża, sumienie lub złość ludzka prześladuje, za tych wszystkich błagamy Cię dziś Panie, Boże nieograniczonej dobroci i miłosierdzia. Polecamy Twojej świętej opiece wszystkich naszych bliźnich jakimkolwiek nieszczęściem lub smutkiem przyciśniętych, opuszczonych przez ludzi, skrzywdzonych lub znieważonych. Uwolnij, jeśli to się z wolą Twoją zgadza, wszystkie strapione serca od przygniatających je cierpień. Jeśli ludzie ci zboczyli z drogi cnoty, daj o Panie, aby te doczesne cierpienia nawrócić ich zdołały; jeśli niewinnie cierpią, niech mężnie przetrwają próby i doświadczenia, jakie podoba Ci się zesłać na nich i jak złoto, co w ogniu oczyszcza się, wzniosą się do wyższego stopnia doskonałości. Daj to, o Panie, aby w narodzie naszym kwitła starożytna chrześcijańska litość i współczucie dla nieszczęśliwych i cierpiących. Daj nam środki i możność skutecznej pomocy w niedoli naszych współbraci, stania się użytecznymi dla nieszczęśliwych, jak tego wrodzone uczucie i święta Twoja religia od nas wymaga. Amen.